Voor deze maandelijkse rubriek interviewen wij ervaringsdeskundigen die zich als vrijwilliger inzetten voor de WachtVerzachter. Met deze maand Sofia!

Even voorstellen, wie ben je?
Ik ben Sofia, ik ben 25 jaar, en ik woon in Amsterdam. Ik studeer Humanistiek in Utrecht. Verder houd ik van lezen, muziek maken, naar de film gaan, en van dansen. Dat doe ik nu niet meer in een studio, maar lekker alleen op mijn kamer, of als ik op de trein wacht, of als ik uitga. En ik ben vrijwilliger bij de WachtVerzachter. Ik begeleid twee mensen als ervaringsdeskundige, en mag achter de schermen ook veel meedenken en aanvullen. Andere WachtVerzachters interviewen voor deze rubriek bijvoorbeeld, of kennismakingsgesprekken voeren met nieuwe deelnemers en vrijwilligers.

Waarom heb je je aangemeld bij de WachtVerzachter?
Ik las een flyer en voelde meteen dat ik mee wilde doen. Nu ik me meer thuis voel in mijn leven dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden, is dit een goed moment om anderen te steunen. Bij de WachtVerzachter is er veel ruimte om samen uit te zoeken waar iemand behoefte aan heeft. Daarbij vind ik het belangrijk om niet hyper-positief te zijn. Het leven is niet alleen maar mooi. Het komt niet ineens allemaal goed. En ook nu het goed met me gaat zijn er momenten waarop het even niet gaat. Natuurlijk kan ik de problemen van een ander niet wegnemen of oplossen, hoe graag ik dat soms ook zou willen. Maar ik kan wel helpen om de pijn te verdragen tot er iets verandert.

Wat brengt de WachtVerzachter jou?
Oh, zo veel. Het is heel waardevol om iets te kunnen doen. Ik word vaak heel boos van ons systeem van diagnoses en behandelplannen en wachtlijsten, waardoor we bijna vergeten waar het om gaat: mensen. Die structuren zijn zo veel groter dan ik, dat ik me vaak best machteloos voel. Maar bij de WachtVerzachter kan ik dat systeem lekker laten en meteen een verschil maken. Ik vind het mooi om te merken dat mijn eigen worsteling en de pijn van vroeger nu juist zorgen dat ik anderen beter kan begrijpen. Als kind dacht ik al veel na, maar toen ik volwassen begon te worden werden al die gedachtes één grote warboel. Ik begreep mijn eigen hoofd niet meer, het leek wel oorlog in mijn kop. Vaak voelde ik me verdoofd en werd dan plotseling overspoeld door emotie, dus ik weet hoe heftig het is als je jezelf niet vertrouwt. Maar ik weet ook dat het echt helpt om je verhaal bij iemand kwijt te kunnen. Ik vind het heel leuk om met mensen in gesprek te gaan. Dat heb ik altijd wel gehad, vroeger observeerde ik vaak hoe mensen met elkaar communiceren, en nu doe ik ook nog een studie waarbij ik allerlei gesprekstechnieken leer. Toch voel ik wel angst als ik eraan denk dat ik stage moet gaan lopen of na mijn studie aan het werk ga. Dan schiet mijn innerlijke saboteur aan en vertelt me dat ik helemaal niet goed ben in luisteren of vragen stellen. Dankzij de WachtVerzachter kan ik die stem meteen de mond snoeren: natuurlijk kan ik dat, ik doe het al.

Toen je jonger was ging het een tijd niet goed met je. Wat zou je nu tegen je jongere zelf willen zeggen?
Dat het op een dag anders wordt. Niets is eeuwig, ook jouw pijn niet. Het gaat over, het wordt anders. Er is zo’n quote waar ik vaak aan moet denken: “The only constant in life is change.” Daar geloof ik heilig in. Alles verandert altijd, geen dag, geen uur is hetzelfde als wat daarvoor of daarna komt. Zelfs als er in mijn wereld niets verschuift, gebeurt er van alles in de wereld buiten mij, en dat heeft vroeg op laat ook weer invloed op mijn leven. Dus moet er een moment komen waarop het anders wordt. Toen het slecht met me ging geloofde ik niet dat het ooit beter zou worden, ik begreep niet hoe ik me ooit anders zou kunnen voelen. Na een paar jaar dacht ik: dit is alles. Ik moet stoppen met hopen en gewoon accepteren dat mijn leven altijd zwaar zal zijn. Maar dat is niet waar. Natuurlijk ging het niet in een keer ‘beter’, het was echt vallen en opstaan, om hulp vragen en wegrennen zodra het moeilijk werd en nog eens keihard onderuitgaan en toch weer opkrabbelen. Ondertussen verschuift er veel, ook al is het moeilijk om dat te merken als je er middenin zit. Nu kijk ik terug en zie ik hoe ver ik gekomen ben. Bizar hoe veel vertrouwen ik nu heb in het leven, hoe intens ik kan genieten van dingen. Twee jaar geleden kon ik me dit echt niet voorstellen. Ik weet dat dit geen eindpunt is, ook dit gaat vanzelf voorbij. Laat maar komen! Ik ben nieuwsgierig naar wie ik zal worden. Oh ja, en nog iets: je hoeft niet ‘af’ te zijn of alles uitgevogeld te hebben voor je mag beginnen met leven. Hopelijk weet ik over tien jaar nog veel meer over mezelf en de wereld en kan ik dan nog beter luisteren. Maar dat betekent niet dat ik nu de dingen die ik graag wil doen of wil leren maar moet uitstellen. Gewoon beginnen, zonder vallen en opstaan kan je niet eens leren lopen.

Je zei aan het begin al dat je van muziek houdt. Welk nummer maakt je hoopvol?
Sowieso alles van Wende. Van haar wil ik wel tien nummers noemen. ‘Troostzoekers’ is fantastisch, maar staat nog niet op Spotify… Wat moeilijk dit. Voor nu kies ik: ‘Deze gin’. Daar zitten echt prachtzinnen in, die me het vertrouwen geven dat ik dingen mag uitproberen en fouten mag maken, dat vallen en opstaan bij het leven hoort.

En welk nummer brengt je beste dance moves naar boven?
Haha, ik heb echt veel goede moves, die passen niet allemaal in één nummer. Ik wissel ook best vaak van genre, dan luister ik een tijdje alleen maar dezelfde artiesten en dan ineens wil ik iets anders. Maar ‘Free’ van Florence and the Machine is momenteel wel een favoriet.

Zin om zelf naar de Soothing Singles van Sofia en andere ervaringsdeskundigen te luisteren? Klik dan hier voor de Spotify playlist vol favorieten van onze WachtVerzachters.