Voor deze maandelijkse rubriek interviewen wij ervaringsdeskundigen die zich als vrijwilliger inzetten voor de WachtVerzachter. Met als aftrap Alec!
Bedankt dat je het spits wil afbijten voor deze rubriek. Wie ben jij?
Maar natuurlijk! En meteen een existentiële vraag! Ik ben Alec en ik ben 22 jaar oud. Ik woon hier in Utrecht in de binnenstad, ik studeer Bestuurskunde en Filosofie, en ik werk achter een bar. En ik ben ervaringsdeskundige bij de WachtVerzachter! Ik ben denk ik een denkertje, een piekeraar, wat ook wel eens tot moeilijkheden heeft geleid en soms nog steeds moeilijk is. Dat is wel waarom ik filosofie ben gaan studeren. Het hoort heel erg bij mij; dat is denk ik ook iets leuks.
Waarom ben je begonnen als vrijwilliger bij de WachtVerzachter?
Ik hoorde erover van een oud-collega die ook ervaringsdeskundige is bij de WachtVerzachter. Ik zat toen midden in het schrijven van mijn scriptie over jeugdhulp, en ik vertelde haar over hoe heftig ik dat vond. Alles wat ik las en ontdekte, de gesprekken die ik had met mensen binnen jeugdhulp over de grote problemen en de eindeloosheid van het wachten. Zij vertelde heel mooi over een heel eenvoudig idee, namelijk wandelen samen met iemand die daar om vraagt. Iemand die behoefte heeft aan een luisterend oor, afleiding, gezelschap. Dat vind ik zo’n sterk idee – ik was meteen verkocht. Toen heb ik me aangemeld en nu wandel ik met twee mensen.
Wat brengt de WachtVerzachter jou?
Ik heb zelf ooit therapie gehad en dat heeft mij heel veel gebracht. Ik denk dat ik weet hoe het is om het moeilijk te hebben, om een jong iemand te zijn en geen idee te hebben wat je moet doen. Het geeft mij veel energie om me in te zetten als vrijwilliger, veel meer dan het me kost. Het is altijd gezellig en het is leuk om iemand te kunnen helpen. Het is echt maar 10 minuten reizen, een uur of anderhalf uur wandelen en een koffietje drinken en daar kijk ik eigenlijk de rest van de dag of zelfs de rest van de week vrolijk op terug. Bovendien is er binnen de WachtVerzachter een hele fijne sfeer, iedereen moedigt elkaar aan, iedereen is er voor elkaar. Als vrijwilliger voel je je gewaardeerd. Dus aan mensen die twijfelen om zich aan te melden zou ik willen zeggen: het levert je zo veel op. Het past gewoon binnen het drukke leven dat je misschien hebt, en het is superleuk om er voor iemand te zijn.
Wat maakt dat zo leuk?
Ja jeetje. Dat is wat het leven uiteindelijk bijzonder maakt. Ik geloof niet in een God of zoiets, dus waar ik mijn betekenis uit haal is dat je het leven samen leeft. Aan het eind kijk je hopelijk terug op een heleboel mooie relaties en ervaringen die je hebt gedeeld. Ik denk vaak aan een quote uit de film ‘Into The Wild’, waarin de hoofdpersoon na maanden in zijn eentje door de wildernis te hebben getrokken concludeert: “Happiness is only real when shared.” Dat vind ik mooi. En mensen hebben mij veel geholpen, nu vind ik het leuk om anderen ook te helpen. Dat is voor mij een helend proces. Je helpt jezelf door mensen te helpen.
Er is een tijd geweest waarin je niet goed in je vel zat. Wat zou je tegen die jongere versie van jezelf willen zeggen?
Dit klinkt misschien gekkig, want we leven in een wereld waarin ons wordt verteld dat we speciaal zijn. Dat is ook heel mooi en het leven is zeker speciaal, maar als je het moeilijk hebt is het misschien ook een keer goed om te horen dat je niet speciaal bent. Dat er andere mensen zijn die dit ook meemaken. Dat er mensen zijn die zullen herkennen wat jij ze vertelt, die begrijpen wat je zegt – ook al voel jij je heel onbegrepen. Dat geloof ik echt. Laatst had ik het er met een van mijn deelnemers over dat we niet zo houden van de uitspraak ‘het komt goed’. Niet alles komt altijd goed. Maar dingen worden wel beter. De manier waarop je met sommige dingen omgaat, daar kun je beter in worden. Wat ik nog steeds wel eens kan hebben, is dat ik denk: met wie moet ik dit nou delen, het is zo ingewikkeld dat ik het gevoel heb dat mensen me niet zullen begrijpen. En dat doet me dan pijn, daar heb ik dan niet zo veel zin in. Dan wil ik het liever gezellig hebben en dan stel ik dat heftige gesprek liever uit. Maar je kunt echt mensen vinden waarmee je dat heftige gesprek wel kan hebben. Praten over dingen helpt. Als je voelt dat iets te groot is om te delen met de ingewikkelde relaties om je heen, zoek dan professionele hulp. En als die niet meteen beschikbaar is, kom je lekker bij de WachtVerzachter.
Deze vraag voel je misschien al aankomen, want een muziekvraag was jouw idee. Welk nummer maakt je hoopvol?
Haha ja! Welk nummer maakt me hoopvol? Dat is ‘Please, please, please, let me get what I want’ van The Smiths. Dat vind ik een heel mooi liedje. De gitaar, de stem van Morrissey, de versnelling op het einde. De eerste keer dat ik dit liedje hoorde zat ik best wel in de put. Ik weet nog exact waar ik liep, en ik hoorde het en dacht: op een dag luister ik naar dit liedje en dan voel ik me beter. Oh, zo’n mooi liedje is dat.
En wat vind je een echte banger? Een nummer waarbij je beste moves naar boven komen?
Een episch nummer, waar ik al sinds ik klein ben naar luister en vroeger altijd de moonwalk op wilde oefenen, is ‘The Way You Make Me Feel’ van Michael Jackson. Dat is de definitie van een banger, van begin tot eind.
Zin om zelf naar de Soothing Singles van Alec te luisteren?
Klik dan hier voor de Spotify playlist vol favorieten van onze WachtVerzachters.